تو را دوست دارم
چون نان و نمک
چون لبان گل گرفته از تب
که نیم شبان در التهاب قطره اب بر شیر آبی بچسبد
تو را دوست دارم
چون لحظه شوق شبهه انتظار و نگرانی
در گشودن بسته بزرگی که نمیدانی در آن چیست
تو را دوست دارم
چون سفر نخستین با هواپیما
بر فراز اقیانوس
چون غوغای درونم
لرزش دل و دستم
در آستانه دیداری در استانبول
تو را دوست دارم چون گفتن((شکر خدا زنده ام.))
شاعر:ناظم حکمت