آدم و حوا نخستین انسانها

آزادی از نوع غربی!

سکوتم از رضایت نیست
دلم اهل شکایت نیست
هزار شاکی خودش داره
خودش گیره گرفتاره

که کار ما گذشته از شکایت
هنوز پایبندیم در رفاقت
میریزه تو خودش دل غصه هاشو
اخه هیچ کس نمیخاد قصه هاشو

تو را دوست دارم
چون نان و نمک

چون لبان گل گرفته از تب

که نیم شبان در التهاب قطره اب بر شیر آبی بچسبد

تو را دوست دارم
چون لحظه شوق شبهه انتظار و نگرانی
در گشودن بسته بزرگی که نمیدانی در آن چیست

تو را دوست دارم
چون سفر نخستین با هواپیما
بر فراز اقیانوس
چون غوغای درونم
لرزش دل و دستم
در آستانه دیداری در استانبول

تو را دوست دارم چون گفتن((شکر خدا زنده ام.))


شاعر:ناظم حکمت